de merels van de prunuslaan

wil melker

ze fluiten mij en ook
de nacht weer uit
de merels van de prunuslaan

een handvol zwart
zingt sterren uit de nacht
roept het komen van de dag

in hoge tonen
vertellen ze hun dromen
het lange wachten zat

ze fluiten een concert
waardoor de maan verbleekt
en zijn gezicht vergeet

met de eerste zonnestralen
die de aarde raken wordt
de dag met licht bekleed