INLOGGEN
«»

nu ga ik je oogsten

ik ploeg en zaai
vind mijn draai
in het oogsten
met de zeis

ik maai met
korte streken
de strohalm is taai een
karwei van enkele weken

als het gewas
zijn bloemen heeft
is één zwaai genoeg omdat
het leven zich dan overgeeft

je lijkt verbaasd
als ik je nader
kijkt naar omhoog
en roept de Vader

je bent nog niet
volledig uitgebot
de groei is armetierig
het bestaan is niet plezierig

verwelkom me want
nu ga ik je oogsten en breng
je naar het laatste huis waar
we op het leven zullen proosten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nu ga ik je oogsten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.