zie licht met schaduw vrijen

wil melker

ik zie licht
met schaduw vrijen
in de ondergaande zon
schemering laat hen betijen
de dag is bijna om

vogels fluiten voor het
laatst hun schitterend lied
op hun rustplaats aangekomen
kunnen ze nu rustig dromen
een vijand is er niet

zo valt de avond
voor een nacht met
sterren rond de maan
niet onverwacht
ogen wennen er al aan

in namaakgoud
weerkaatst de zon in
donkere uren stilte spreekt
van langer duren maar de
klok tikt toch het licht weerom