in tegendraads

wil melker

je eeuwenoude trots kreunt statigheid
ringen zullen mij het jaar vertellen
seizoenen vol met bloei of matigheid
machines zullen snel je bast gaan pellen

generaties heb je al voorbij zien gaan
van klein tot groot geschiedenis verhalend
uit diepe eerbied lieten ze je staan
zo werd jij voor dit bos gezichtsbepalend

het blad ruiselt een naderende dood
in je schoot gaan handen pluizen zoeken
het groen vergrijst snel in een herfstig rood

je bent obstinaat, antwoordt zachte vloeken
in tegendraads vecht je jezelf weer groot
maar overgave sluit toch alle boeken