de bloemen waren eenjarig

wil melker

schubben gebroken
vleugels gezet
je kleuren zijn in
mijn handen ontloken
tot een schitterend palet

je keek in mijn ogen
ontspiegelde pijn
had nooit kunnen dromen
dat je ooit zo volledig
jezelf weer zou zijn

je vloog op uit mijn
koesterende handen
die vrijheid kon je niet aan
thuist moest je landen om daar
als rechtschapen weer door te gaan

je vlucht was tekort
het gevoel is verdord
de bloemen waren eenjarig
het grauw en de pijn zijn weer
terug in de sleur van echtparig