«»
ik zag het grijs
van de zee
boven land
vlokkig ontladen
in dwarrelend wit
dat stilte
danste op een
onzichtbare wind
ik zwaaide
en ving jou
op de mouw
van mijn jas
je pluisde nog even
toen je huisde
in de holte
van mijn hand
schitterde kristal
tot je structuren
kraakten en een
voor een braken
jij als druppel
de koude grond
weer licht
spetterend raakte
in samen stromen
verloor jij je dromen
langzaam terug
vloeiend naar zee
Je pluisde nog even
je pluisde nog evenik zag het grijs
van de zee
boven land
vlokkig ontladen
in dwarrelend wit
dat stilte
danste op een
onzichtbare wind
ik zwaaide
en ving jou
op de mouw
van mijn jas
je pluisde nog even
toen je huisde
in de holte
van mijn hand
schitterde kristal
tot je structuren
kraakten en een
voor een braken
jij als druppel
de koude grond
weer licht
spetterend raakte
in samen stromen
verloor jij je dromen
langzaam terug
vloeiend naar zee
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-12-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
28/12/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je pluisde nog even’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.