ZOWAT WINTER

willem olierook

de herfst heeft onbarmhartig toegeslagen
verkleurt het sappig groen
tot geel - niets aan te doen
zo aan de winterdood reeds opgedragen

maar plotseling wordt daar de blik gevangen
heel prettig onverwacht
wie had dat nog gedacht:
een bloempje rillend dapper wat aan' t hangen

de cyclus der natuur legt ons aan banden
van strand naar open haard
onstuimig wordt bedaard
en doet ons in een winterslaap belanden

al lijkt de levensvlam door kou te doven
de dood is niet het eind
leven vernieuwd verschijnt
en zo kan ik in 'winterhard' geloven