INLOGGEN
«»

een leven aan de zelfkant

bomen ruisen groen
stammen kringen statig bos
en wuiven met hun takken
eens per jaar de bladeren los

die dwarrelen een
kleurig herfsttapijt dat
in de winter modder wordt en
het geluid van stappen smoort

niet alle bomen maken bos
ze hechten niet aan struiken
vervlechten moeilijker met
sfeer uit sprookjes van weleer

ze staan wat afgelegen alsof
ze niet om bossen geven en
groeien op als eenling aan de
rand, een leven aan de zelfkant

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een leven aan de zelfkant’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.