Een verdwaalde zucht
ver weg
blaatte een kudde
tegen de lage avondzon
zij grensde
aan de stilteoase
waarin ik mij bevond
weldadig streelde
het ontbreken van geluid
mijn niet verwende huid
intensiveerde
zicht en reuk met
een alert anticiperen
een paradijs vol rust
de wind droeg een verdwaalde
zucht en de geur van schapen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
19/06/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een verdwaalde zucht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.