tijdloos

Door: elze schollema

Ik heb gewacht
tot het geluid jouw
hartslag overtrof
gekeken door de kruinen
naar de wolken

Ik vond het zachte
van je boezem terug
in de contouren van het mos
waar ik je heb genomen in
de horizont van het groen

Minnen was de deugd
die onze zielen deed spreken
in de gang die deurloos leek te zijn
maar die aan het eind de trede was
naar een hoogte – ongekend -