Het vergane populieren bos
Eens deelde ik in hun vreugde
en mocht ik leven om mijn schaduw
te brengen op hen die nu mij verwonden
door met een snede mijn stronk te doorklieven
behartig ik de dood zonder razernij
want ik weet, ik ben slechts boom
die zonder hart doch met aderen
de hemel spreekt bij nacht, die mijn wake
was wanneer ik schreide om de wind
die zonder tocht zich klampte
aan mijn kruin
nog één zware klap te gaan
en het bos is monogaam
met het landschap waarin
het is vergaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Informatie bij het gedicht
Bij ons in de gemeente wordt momenteel Een bos compleet verwoest om de grond te Gebruiken voor akkerbouw
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het vergane populieren bos’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.