wat opgeworpen aarde

elze schollema

de wierde op het lage land
weerkaatst mijn trots en hemelt
het boegbeeld van de horizon
dichterbij dan ik kan kijken

een avontuur of een vallende wind
temeer daar de zee is ingetoomd
en haar wallen nu rusten tegen
het moderne leven

toch, misschien ook doch
beleef ik het verleden al was ik
nog geen mens en kon ik
de gloed verstaan die mij

deze weg zou wijzen