Cocon zonder stem

elze schollema

ik stempel af, sluier het geweten
met onoplosbare momenten, momenten
die spaarzaam en onthand zich hebben
geijkt in de stille rondes van het bestaan

was ik een boom, dan zonder bast

ergens achter mijn netvlies sterven
kegels af die mij de scherpte van dit
leven hebben laten zien, ik zal ze missen
in de chaos van mijn eigen rangorde

liever regen dan wolk, want de aarde
is dorstig en kwijlt haar zoetigheden
te snel op de rug van een trage rups

zijn cocon kon niet zijn zonder stem