De dood als een concept

elze schollema

het broze leven herkent de zwaluw
die aflatend het tij laat vieren
om dan toch te vluchten daar de
nieuwe kou te striemend
voor hem zal wezen

de dood als een concept in een
oude jas kleedt de jaren magerder
dan de tekenen van de herfst die
de bladeren ontdoen van de titel
dat schoon ook schijn kan zijn

geen minachting van het seizoen
maar een te waterlaten van hoop
die de smaak van vruchten rangeert
op hun waardigheid en niet op
zoet zuur of bitter