In leunende schoven

elze schollema

de storm beweegt in leunende schoven
over het Wad, het licht dat als een viool
het water bespeelt markeert mijn geweten
met gezette passen,

passen die het opgeworpen zand kruien in de maat
van herfst

de kwelder, leeg van ontboezeming draagt
het naakt in schorren zeewier dat als een raster
het land lijkt te beschermen,

hoe innemend het ook lijkt
te zijn het is de tijd die deze plaats
souffleert aan de uitgestrektheid
van dit platteland