laat september
het leven een tijdlijn
die ons bindt, een gegeven
die je zonder liefde niet vindt
laat september, de komende dood
huilt in het groen de wind beeldhouwt
de polder in een verloren segment
de horizon verlost van schuld staakt
de zichtbaarheid en verhult zich
in een zilveren nevel waar meeuw
en kind gezamenlijk sterven
er is geen eind als het begin
in het zeewier is verdronken
en vlinders zonder vleugels als trage
slakken de tijd passeren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘laat september’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.