«»
gingen draden, zelfs je geur
wordt minder zout, ik weet
je gaat in regen en komt in
zwijgen telkens terug
als een dichotomie bespeel
jij het aangezicht en roemt
de verte aan jouw kim, je broze
wervels kalven dieper en dieper
om tenslotte te verdwijnen in het niets
maar mijn hand zal je altijd blijven raken, ik zal
verhalen over jou schrijven
het leed beleven van de windmolens
in jouw buik, het vuil bestormen
in het binnenste van jouw ziel
ach mijn wad, kon jij mij maar dromen
me kleuren aan de horizon
met mij ontwaken
telkens wanneer de vloed
me overspoelt
kon ik maar jouw water wezen
het opgedroogde zand
of gewoon zoals jij wilt;
een beetje golf
ik zie mijn Wad verdwijnen
Ik zag aan je zoom dat de nadengingen draden, zelfs je geur
wordt minder zout, ik weet
je gaat in regen en komt in
zwijgen telkens terug
als een dichotomie bespeel
jij het aangezicht en roemt
de verte aan jouw kim, je broze
wervels kalven dieper en dieper
om tenslotte te verdwijnen in het niets
maar mijn hand zal je altijd blijven raken, ik zal
verhalen over jou schrijven
het leed beleven van de windmolens
in jouw buik, het vuil bestormen
in het binnenste van jouw ziel
ach mijn wad, kon jij mij maar dromen
me kleuren aan de horizon
met mij ontwaken
telkens wanneer de vloed
me overspoelt
kon ik maar jouw water wezen
het opgedroogde zand
of gewoon zoals jij wilt;
een beetje golf
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik zie mijn Wad verdwijnen’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.