Mijn wad

elze schollema

steeds zoals die goudgele banen
jou met liefde bestrijken speelt mijn hart
met de golven van jouw gelaat, deze tijd
spaart het licht om je de weg te wijzen langs
droog gevallen platen want steeds verschuiven
jouw ribben richting een nieuw einder

voordat je lach mij verpandt naar de
eeuwige overwinning wil ik jou omhelzen
in de kielzog van jouw droom want zonder jou
is er geen regen en raakt de sneeuw vergeten
op de kleine golfjes van heel jouw zijn

jij prinses van het werelderfgoed jij godin
met je schuimend gewaad hoe kan ik jou
danken voor de schoonheid die mij
steeds weer raakt