mijn muze 3

Door: elze schollema

ergens sluip jij, sluip jij
mijn dranghek voorbij, liefste
ik ben gekooid en versper steeds weer
ellendig mijn eigen weg

mijn muze, jouw trouwe ogen je handen
van zijdesjaal zacht je lach in de opening
die jij me telkens biedt is de wolk die mij
schaduwt in mijn zelf gebouwde vestingstad

mijn schat, jij de gekozene jij de meermin
van mijn Wad, jij mijn vlinder mijn frivole deern
zonder jou kan ik geen man meer zijn of de
bruiloftganger zonder courage

jij die me telt als ik zeg we zijn
weer van de kaart, dan schud jij
zo waar jouw eigen hartenvrouw
en vouw jij je binnenste voor me open