CONNEMARA

Marion Kleuters

Connemara

Als ‘n luchtspiegeling
van trillend licht,
zacht blauw, flets groen,
bleek roze en fel turquoise,
ben jij Connemara.

Ik verlies me in je schoonheid
van je water, je zand,
je mossen, je rotsen en
je zacht wuivend wier.

Flarden kleuren
vliegen als vogels
tussen land en zee
zo mooi, zo mooi
en ik vlieg mee.

ik kan je niet vangen:
voor ik m’n camera heb gericht
ben jij me ontschoten
is er ander licht.

Maar ik pak je, ik grijp je,
ik dwing je in woorden Connemara,
en ik neem je met me mee
voor altijd in dit gedicht.