storm en regen

Marill Meijs

 in de hevige regen en storm
 is de ravage enorm
 scherven van gebroken glas
 liggen verspreid over het gras
 overal geknakte bloemen
 nergens hoor je meer zoemen

 in de luwte van de storm
 krijgt het leven weer vorm
 langzaam verdwijnt het lawaai
 nu pas besef ik dat ik de hond aai
 even ben ik bang van de stilte
 word ik doordrongen van de kilte

 buiten is de wereld nat
 de mensen waarvoor ik bad
 lopen verdwaald rond
 verloren hun huis en grond
 totaal afhankelijk van anderen
 die hun wereld kunnen veranderen
 wachten ze op tenten en brood
 geef om deze mensen in nood