«»
de maan
het is volle maan
ze voelt de stilte gaan
onrust komt in haar lijf
al zegt een stem blijf
blijf hier en ga niet
alles wat ze enkel ziet
is die volle maan
haar blik op de maan gericht
geen twijfel op haar gezicht
ze zal en moet gaan
de maan trekt haar aan
ze verzamelt alle moed
op haar hoofd een zwarte hoed
lange haren in de wind
zwiert ze gezwind
in volle kracht
door de donkere nacht
zie ze daar gaan
nog ver van de maan vandaan
vannacht komt ze er nog niet
het blijft nog ver in het verschiet
maar eens zal ze er staan
dan is het met haar onrust gedaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Marill MeijsActief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:
met volle maan slaap ik onrustig en dan droom ik over vliegen naar de maan Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de maan’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.