Het licht

Patros Fibros

 Nou zijn drie daagjes niet eens zo lang,
 Drie zonnige dagen zonder gedicht.
 Nu kreeg ik toch weer snel die drang,
 Om poëzie te schijven bij het mooie ochtendlicht.

 De lucht kleurde zo mooi rood,
 Niets hield mij blijdschap toen nog tegen.
 Maar mijn gejuich was te groot,
 En veroorzaakte een lucht vol regen.

 Nou zijn drie daagjes niet zo lang,
 Drie keer een dag die met regen werd overgoot.
 Nu kreeg ik toch weer snel de drang,
 Om poëzie te schrijven bij het mooie avondrood.

 De laatste vogels gaan naar hun nest,
 Tegen het mooie avondrood.
 Ook al had de regen de dag verpest,
 Morgen wierp mooi weer in mijn schoot.

 Natuurlijk is natuur,
 Het mooiste om ons heen.
 Het waker aan ons levensvuur,
 En laat je nooit alleen.