De druilerige regen…

Janiu Leyssens

ademt grauw en kil en doet mij beven.
Geel- en bruingekleurde bladeren
liggen zielloos op de doordrenkte aarde.
Een troosteloze boom wiegt naakt en verkleumd
heen en weer, door de stijfgure bries.
Diep in mijn winterjas weggedoken
baan ik mij als een mistige figuur
een weg door de donkerte ...
op pad naar warmer oorden.
Een eenzame poes
verschuilt zich nat en ineengedoken
onder een geparkeerde vierwieler.
De zomer ligt ver achter mij
en slechts haar zoete herinnering
houdt mij op de been.
Ik schud de druppels van mijn doorweekte lijf
en warm mij op aan een hete kop, geurende koffie.
Ik weet gelukkig...
ook aan deze winter komt een eind!