Vleugels nog gestreken
de eerste zon weerkaatst
in druppels dauw
ik vind je in de ochtendkou
de vleugels nog gestreken
geen warmte om
het breekbaar net dat
met ochtendkleur is ingebed
tot ontplooien op te spannen
in licht wordt energie
gevangen strekt zich
zwart en rood totdat het
vlinderlijf zich ook ontbloot
in zuchtjes wind hervindt
het vliegen zijn vertrouwen
zij fladdert op zoekt zon in zigzag
geuren want het bloeien is alom
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vleugels nog gestreken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.