Striemt haar gladde huid
waar golven rollen
en gestuit worden door basalt
striemt de zee haar gladde huid
kolkt met hoge witte kuiven
onrust in het tij
zuigt en trekt haar eigen weg
in mui en onderwaterstromen
weet zij de agressie in te tomen
om daarna hoog de kanten op te komen
met een donderend geweld
gaat zij de confrontatie aan
zoekt een nieuwe vrijheid om te gaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
28/08/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Striemt haar gladde huid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.