Nog scherpt de rots

wil melker

 geef mij
 de stenen
 die je vindt

 wil de
 gedachten zien
 van generaties lang

 hun zicht in
 het weerkaatsend licht
 heeft ze gerond

 door water
 wind en ijs zijn ze
 schitterend gepolijst

 zo kwamen
 de lagen bloot van
 hun vloeibare dromen

 samen zijn we
 ooit ontstaan maar
 alles is een eigen weg gegaan

 nog scherpt de rots
 en laat zijn tanden zien
 maar aan de voet ligt al zijn trots