INLOGGEN
«»

Majestueus

 de kale rots
 smelt aan mijn handen
 spreekt vloeiend over haar ontstaan

 de eeuwen lijken
 ongemerkt aan haar
 voorbij te zijn gegaan

 zij kent de oude talen
 heeft generaties lang zien vechten
 voor hun toekomstidealen

 majestueus verheft
 zij zich in de woestijn
 met aan de voet een lichte pijn

 daar verbrokkelen haar lagen
 door erosie zal ook
 haar bestaan tot stof vervagen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

24/10/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Majestueus’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.