In ultiem laveren
waai maar weg
mijn bladeren
de witte zijden
kennen nog geen licht
gestreeld door zon
werd groen de kleur
je groeide lentegroot
tot de zomer naakte
alleen de onderkant
moest nog ontwaken
het verlegen draaien
zal volwassen maken
wind heeft je gestreeld
met je gespeeld
de wereld laten zien
in zijdelings passeren
de eerste zomerdag
woei hij in volle kracht
je boog maar brak
in het ultiem laveren
je dwarrelt op zijn
zuchten legt je neer
kijkt nog een laatste keer
naar stormvrije luchten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In ultiem laveren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.