INLOGGEN
«»

In tijdloos rood verstuift

 een handvol wolken
 voorbij de pier die aan het
 eind in tijdloos rood verstuift

 betonnen starheid
 in een speelse zee die
 dartel dolt maar tevergeefs

 verankerd in het zand
 waar krabben schelpen kraken
 en mosselen weer ten grave dragen

 het witte zwanenstuk
 waar boeggolf bruist
 en kuift tegen beton en terug

 daar dansen deinend deze
 grote vogels langs de brokken rots
 ja onze trots in noordzee’s branding

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

20/08/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In tijdloos rood verstuift’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.