In tijdloos rood verstuift
een handvol wolken
voorbij de pier die aan het
eind in tijdloos rood verstuift
betonnen starheid
in een speelse zee die
dartel dolt maar tevergeefs
verankerd in het zand
waar krabben schelpen kraken
en mosselen weer ten grave dragen
het witte zwanenstuk
waar boeggolf bruist
en kuift tegen beton en terug
daar dansen deinend deze
grote vogels langs de brokken rots
ja onze trots in noordzee’s branding
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
20/08/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In tijdloos rood verstuift’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.