In tegenbeeld

wil melker

 heb mijn ziel
 verpand aan de zee
 loop genietend met haar mee

 tot in de verte
 de stormvogel nadert
 en golven hun ankers gaan lichten

 opgetuigd met kuif
 rollen zij razend voorbij
 overslaande massa’s springen op tij

 immens is de kracht
 die onverwacht hoogte kiest
 gaten in dijken en weringen spiest

 tot zij rimpelloos
 de zon laat ondergaan met
 in tegenbeeld een vol opkomende maan