Dat snelle beekjes stilt

wil melker

 daar ligt het meer
 dat snelle beekjes stilt
 en spiegelglad
 de maan weerkaatst

 waar ik altijd
 naar de sterren kijk
 hun afstand overbrug
 met een diepe zucht

 een dialoog
 in vast geloof
 dat twinkelingen raken
 aan de oer herinnering

 zij verhalen
 de verbondenheid
 van energie die tijd
 en massa begeleidt

 heb het alleen zijn
 achter me gelaten
 door zonder woorden
 even met mijn schepper te praten