INLOGGEN
«»

Weeën komen woordeloos

 randen bijten
 zich in blauw als
 tanden van het magma
 zwavel voert je naar
 de hel in een geest-
 verruimend lach maar

 het lijf van gaia
 is gestold maar sist
 nog haar venijnen
 je voelt het kloppen
 van haar hart weet je
 dicht bij haar geheimen

 ze pulseert geen bloed
 haar huid is warm en broos
 de weeën komen woordeloos
 ontvang haar ziel en voel de
 spanning van inwendig leven
 ze deelt met jou wat is gegeven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Weeën komen woordeloos’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.