Uit sprookjes van weleer
bomen ruisen groen
stammen kringen statig bos
wuiven met hun takken
eens per jaar de bladeren los
die dwarrelen een
kleurig herfsttapijt dat
in de winter modder wordt
en het geluid van passen smoord
niet alle bomen maken bos
ze hechten niet aan struiken
vervlechten moeilijker met
sfeer uit sprookjes van weleer
ze staan wat afgelegen alsof
ze niet om bossen geven
groeien op als eenling aan de rand
hun leven aan de zelfkant
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Uit sprookjes van weleer’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.