Kuift wit op vale zeeën

wil melker

 stippen op een kale vlakte
 de verte mist in wervelend zand
 wind kuift wit op vale zeeën
 jaagt hen op met straffe hand

 de hoofden zijn gebogen
 uit eerbied voor natuurgeweld
 of ter bescherming van de ogen
 de storm heeft het niet verteld

 hij duwt het grijs in groene golven
 giert uithalend spetterend nat
 ziet een wandelaar zeer verbolgen
 kijken door het onverwachte bad

 de zee is niet geïmponeerd
 en gooit meer golven op het vuur
 de man heeft blijkbaar nooit geleerd
 dat elementen winnen op den duur

 ik zie hem mopperend gaan
 nog kwaad kijkt hij de zee steeds aan
 verbeten in zijn onterechte woede
 hij weet dat zij niets zal vergoeden