INLOGGEN
«»

Zinkend in mijn waterland

 Ik heb je aan mijn vork geregen
 neptunus is de naam en jij mijn faam
 grijsgroen was je kabbelend verlegen
 maar nu verstik ik je bij volle maan

 je koos de vrijheid langs de vlakke kusten
 bruiste je woede op de harde rots
 op jouw gedein konden de schepen rusten
 orkanen zweepten je tot woeste trots

 we vochten tot de laatste sterren doken
 meegaand gevoel weerstond gezond verstand
 uiteindelijk ben je toch door gebroken

 ik schreeuwde zinkend in mijn waterland
 nooit hebben we de ramp besproken
 de redding hadden we in eigen hand

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zinkend in mijn waterland’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.