«»
Zijn ware aard
ik wil oogsten
maar de velden zijn leeg
in schraalheid nog restanten
venijnig stuift
de droge wind
het zand op duinenrijen
het groen
dat welig tierde is al
decennia lang aan het verdwijnen
als het oog van een orkaan
is de woestijn ontstaan
zijn strijd woedt op de flanken
als het stof is neergedaald
toont het eindelijk zijn ware aard
kijkt kil en levenloos de wereld in
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
21/09/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zijn ware aard’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.