Naar ongekende ruimte
het bos
heeft mij verlaten
ik boom in stilte door
na het ontluiken
onder struiken groeiden
wij naar ongekende ruimte
om later toch
te fluisteren met kruinen
samen te luisteren naar de wind
regen loogde grond
en storm velde de reuzen
waar ik bescherming vond
nog wortel ik maar
aan de rand zie ik
de wei en open lucht
het bos heeft mij verlaten
maar ik boom door
tot aan mijn laatste zucht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Naar ongekende ruimte’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.