INLOGGEN
«»

In barsten die je toont

 ik heb je nooit
 zien lachen in de
 barsten die je toont
 wel wuiven jonge planten
 je verlangen en je droom

 leg mijn handen
 op je warme steen
 de zon kust er de uren
 de nacht valt rauw
 en straalt immense kou

 ik voel je
 scheuren als je koelt
 de zaden dwarrelen
 naar de plek die
 jij geopend hebt

 je glooit het naakt
 tot hellingen waar
 wilde bloemen bloeien
 vult dalen met het gruis
 waar leven op kan groeien

 je sprak voor ik
 geboren werd met
 het rotsvaste vertrouwen
 nu fluister je met wind dat
 ik je vlakte kan bebouwen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In barsten die je toont’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.