Een vleug met een verleden

wil melker

 stilte daagt
 de storm uit
 een zacht gefluister
 dan een eerste vlaag
 het tocht een vage geur
 een vleug met een verleden

 ik ken de buien
 die met luchten slaan
 door het striemen van de
 regen laten bomen in paniek
 hun bladeren maar eerder gaan
 voordat ze knappen door geweld

 de oudste is geveld
 rust gezaagd in stukken
 op het veld de bast heeft
 de herinnering van al die jaren
 om zich heen geslagen de vorige
 eeuw wordt zomaar even weggedragen