Een oneindig blauw
ik weet
de polder
in je blik
kaarsrechte sloten
samenvloeiend aan
een verre horizon
zie wolkenluchten
vluchten in een
oneindig blauw
je trouw
aan mens en beest
op het ouderlijk land
geboren en getogen
op de boerderij wie heeft er
tegenwoordig nog zo’n blik als jij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
27/09/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een oneindig blauw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.