«»
De trots verdronk
de jacht naar grond
heeft bergen
hun bomen gekost
waar wouden
domineerden dekt humus
nu de kale rots
het vergeten dorpje
in het dal deelde al snel
de mooiste vergezichten
tot de regens kwamen
en de aarde losliet
glijdend in haar vrije val
de trots verdronk
van generaties leven die wel
in wortels zijn blijven steken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
15/08/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De trots verdronk’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.