INLOGGEN
«»

De trots verdronk

 de jacht naar grond
 heeft bergen
 hun bomen gekost

 waar wouden
 domineerden dekt humus
 nu de kale rots

 het vergeten dorpje
 in het dal deelde al snel
 de mooiste vergezichten

 tot de regens kwamen
 en de aarde losliet
 glijdend in haar vrije val

 de trots verdronk
 van generaties leven die wel
 in wortels zijn blijven steken

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

15/08/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De trots verdronk’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.