Ruizelt zacht vergeten

wil melker

 jij bent volgroeid
 een markante boom
 karakteristiek in de omgeving

 toch draag je
 de laatste jaren minder
 bladeren en meer dood hout

 jij bent nog echt
 niet oud en versleten
 maar ruizelt zacht vergeten

 de screen
 is al geweest voor het
 lichte falen van je geest

 verborgen wortels
 komen langzaam bloot
 in het fysiek mankeren

 het trotseren
 van de elementen
 zal je zwaar blesseren

 het bordje op je bast
 zegt wie je bent omdat jij
 zonder blad jezelf niet meer herkent