INLOGGEN
«»

Witte wieven

 stromen spinsels
 vernevelen in witte wieven
 druppen langs lentetakken naar de grond

 in de schoot
 van een smachtende aarde
 die verdroogt in de schrale noord ooster

 weer hebben mijn handen
 de kou niet verjaagd die
 de bloesem met weken vertraagt

 zie hoe het leven
 in knoppen verwelkt
 zonder dat het ooit vruchten draagt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

02/04/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Witte wieven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.