«»
Vleugels nog gespreid
zij hebben luchten
met lange vluchten
kleur gegeven
wolkten soms
met groepen in een
fladderend ontmoeten
pas toen de zon
hun kleuren bleekte
en de warmte was vergeten
kozen zij voor
lange pozen rust
vleugels nog gespreid
wachtend op de wind
die in meevoerend waaien
voor hen een laatste rustplaats vindt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
06/07/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vleugels nog gespreid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.