Smelt van nostalgie
ik speel al weer
met sneeuw
stapel de kristallen
laat zonlicht
uitgekiend
op de facetjes vallen
zo open ik
een winterdag
met witte pracht
maar smelt
van nostalgie als
ik het landschap zie
door koestering
van handen
wordt alles prooi voor dooi
mij resten slechts
de warme tranen
het was te vroeg zo mooi
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
29/10/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Smelt van nostalgie’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.