In chaos weggegleden

wil melker

 ik ben de schepping niet nabij
 lach om jullie stormen
 orkanen en de eeuwen averij
 niet ik stuur meer de zeeën
 dat doen jullie buiten mij

 de aarde kraakt
 in al haar voegen jullie
 zwoegen gaat aan mij voorbij
 het tijdelijke leven is voor jou
 vermenigvuldig je en gauw

 zie de sterren maak de maan
 raak haar aan overschrijd eens
 het bestaan van armetierig leven
 volg de waan als heerser op te treden
 of ben je al in chaos weggegleden

 de schepping is geweest en blijkt
 een beest dat ook zichzelf verslindt
 de aarde is te klein voor haar venijn
 het wordt te groot en vindt de ruimte
 voor het dumpen van haar schroot

 het paradijs is nooit gevonden
 kom maak je vrij en voel je niet
 gebonden ik gaf je onomwonden
 die vrije wil hol niet stuurloos in
 je cirkel rond sta eindelijk eens stil