Het magnifieke vergezicht
ik wist het vlakke land
zee en openheid
polders en het eindeloze strand
ontdekte heuvels
en rustieke dalen op mijn
levensloop in jaren
botste tegen rotsen
bergen die met scherpe kammen
wolken snijden aan de horizon
zag ravijnen die het kleine
van de mens vergrootten door
de angst van het begraven zijn
ken het magnifieke vergezicht
staande op centraal massief maar
de weidse vlakte blijft altijd mijn lief
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
27/04/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het magnifieke vergezicht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.