Je gezicht weerbarstig
ik raakte je
een rots waarin de tijd
gebroken was
je gezicht weerbarstig
in het licht dat steen al
eeuwenlang gekoesterd had
je lijf pas opgestaan
nog rankend uit het paradijs
ogen die maar net
hun schepping zijn ontloken
lippen die nog nooit
een woord hebben gesproken
je stem verlost
ons uit stil zwijgen
parelt woorden die
ik niet gevat kan krijgen
je zinnen zingen zich
een wonderschone melodie
je lach brengt zon
schijnt maan verschiet
de sterren aan de hemel
ben ik de eerste die
je gaat ontmoeten of ben
ik god nu aan het groeten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
23/11/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je gezicht weerbarstig’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.